■ الموت؛ قلعه ای بر فراز پرتگاه بخش عمومی

به گزارش روز سه شنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، قلعه الموت که در میان صخره های سرخ و خاکستری خطه رودبار الموت از توابع قزوین قرار دارد، یادگاری از عهد اسماعیلیه است.

این دژ که در شمال شرقی روستای گازرخان و بر فراز کوهی از سنگ به ارتفاع ۲۱۰۰ متر از سطح دریا قرار دارد، یکی از منحصر به فردترین دژهای تاریخی ایران است.

نام این قلعه در تاریخ ایران با فرقه اسماعیلیه و 'حسن صباح' عجین شده است که از این دژ به عنوان پایگاه حکومت خود و ترویج عقاید این فرقه استفاده می کرد.

هرچند تا مدتها تصور می شد که این قلعه یک زندان حکومتی بوده است اما کاوش های باستانشناسان نشان می دهد که این بنای تاریخی کانون اجتماعی کسانی بوده است که ساکنان آن از مرتبه اجتماعی خاصی برخوردار بودند.

یکی از شگفتی‌های این دژ، سیستم پیچیده آب رسانی با تنبوشه‌هایی به قطر 10سانتیمتر است که از چشمه کلدر آب را به دژ رسانده و در حوض‌های سنگی ذخیره می‌کرده‌اند.

برای رسیدن به قلعه الموت و دریاچه آوان باید به سمت قزوین حرکت کنید.

نرسیده به این شهر، تابلوهای راهنما شما را به سمت یک راه پر پیچ و خم در دل کوهستانی پر از دره و پرتگاه هدایت می کنند که گذر از آن سه ساعت زمان می برد.

از پایین قلعه تا رسیدن به آن نیم ساعتی راه است که البته برخی جاها به صورت پله های سنگی عبور را راحت کرده است.

این قلعه را مردم محلی 'حسن قلعه' می نامند که توسط حسن صباح در سال 483 قمری تصرف شد.

قلعه بالا که از سنگ و ملات گچ ساخته شده، محل سکونت حسن صباح است که در دوره سلجوقی قیام کرد و از مخالفان سر سخت تسلط اعراب و ترکان سلجوقی بر ایران بود.

ساکنان این قلعه تونلی در دل کوه بر فراز قلعه کنده اند که با گذر از این تونل قلعه بالا که روی شیب ساخته شده است و همچنین روستای گازرخان و دره الموت کاملا نمایان می شود.

گردشگرانی که قصد دیدار از دژ الموت را دارند به طور حتم در مسیر راه از دریاچه آوان عبور کرده اند که یکی از جاذبه های طبیعی استان قزوین به شمار می آید.

این استان به سبب آبادانی و رونق کشاورزی در دوره های مختلف تاریخی مورد توجه حکمرانان قرار داشته است و به همین خاطر فهرستی از امامزاده ها، کاروانسراها، خانه ها، آب انبارها، قلعه ها و کلیساها و بازارها را می توان در آن یافت.



خبرگزاری جمهوری اسلامی